zondag 19 april 2015

Ik ben lekker

Ja jongens, ik ben een lekker. Steeds heb ik gedacht dat ik me met mijn tamelijk ontoegankelijke taal wilde afschermen vanuit aristocratische neigingen en een esoterisch verleden. Maar ineens herinnerde ik me dat ik vroeger op zondagochtend bij mijn oma (opa) zat met neven, een enkele nicht en ooms. Er was een neef die af en toe rare dingen riep. Dat zit dus in de familie.

Je neemt je voor je in te houden, maar ineens roep je iets raars.

Ik dacht dat ik het geheim respecteerde. Maar het zal dus andersom zijn. Ik bouw mijn geheimzinnige blogs op om daarna te lekken. Het geheim is voorwaarde voor het lek. Het verklaart ook waarom ik dit publiceer. Publiceren is vaak een vorm van lekken. Je schrijft voor de zaak zelf, om inzicht te krijgen. Maar wat moeten anderen daarmee? Juist. Maar dan staat er een tekst en ineens druk ik op die oranje knop hierboven, 'Publiceren'. En daar staat het dan.

Heb ik het toch weer verklaard.

Afbeeldingsresultaat voor lekkende kraan

2 opmerkingen:

  1. tja, op die manier is er voor de lezer nog weinig te verklaren. :P

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Integendeel, denk ik. Jouw reactie werpt een volkomen nieuw licht op de zaak. Eigenlijk zeg je dat mijn blogje volkomen afgedicht is, alles is verklaard. Maar ik zeg toch duidelijk dat ik lek. Welk van de twee is nu waar? Misschien biedt je afsluiting :P wel een soort antwoord. Ik lees het als een overgang. Je zegt iets serieus maar stapt daarna weer de gewone wereld in met een emoticon dat ironie uitdrukt. Je zet het heel vaak achter je zinnen. Het is dus een soort ritueel. Misschien is het jouw manier om me duidelijk te maken dat je met ironie ontsnapt aan mijn ernst. Maar het kan ook zijn dat je uitdrukt dat jouw ironie het adequate antwoord is op mijn ironie. Maar over ironie heb ik wel veel nagedacht maar weinig geschreven. In die zin heb je alleen al met je emoticon een licht geworpen op mijn blog.

      Verwijderen